Będzie krótko, bo i książkę „połyka się” w jeden wieczór.

Pozytywna, poprawiająca humor, dowcipna, ciekawie napisana, po prostu dobra – taka właśnie jest krótka opowiastka Macieja „Zucha” Mazurka o jego przygodach w korporacji. Spowodowała ona, że nie tylko cały wieczór się uśmiechałam, ale był to pierwszy przypadek od dawna, kiedy przeczytałam całą opowieść nie patrząc na porę.

Napisana i narysowana w oryginalnej, choć prostej formie, jest jednocześnie czymś, czego mi od dawna brakowało. Dlatego też pewnego dnia, gdy MAntosz podrzucił mi ją, bo spodobała mi się „poplamiona” okładka opublikowana na jego Instagramie, byłam mile zaskoczona lekką treścią i postanowiłam nie odrywać się aż do ostatniego zdania.

Gwarantuję, że gdyby książka miała dwa razy więcej stron, również czytałabym do oporu.

POLECAM.

BARDZO.