Odpowiedź na to pytanie poznałam w książce Olivera Sacksa „Mężczyzna, który pomylił swoją żonę z kapeluszem”. Był to wstęp do świata neurologii, o którym się wielu neurologom nie śniło. 

Wielu z nas, dla ludzi, którzy wykonują dziwne gesty bądź zachowują się w sposób przez nas nieoczekiwany (szczególnie w miejscach publicznych), miałoby jedno określenie: wariat. Może jeszcze idiota, głupek, kretyn, debil… A co powiecie w sytuacji, gdy to choroba i zmiany w mózgu powodują, że ktoś robi coś, na co nie ma wpływu? W dodatku robi czasem naprawdę dziwne rzeczy?

Jako że z medycyną osobiście mam tyle wspólnego co każdy przeciętny pacjent, lektura ta jeszcze przed rozpoczęciem czytania nie wydawała mi się zbyt ciekawa. Jednak stopniowo się do niej przekonywałam. Jakkolwiek mało atrakcyjnie brzmi zachęta do zagłębiania się w badanie mózgu, ten wciągający świat może przybliżyć nam zagadnienia takie jak: skąd się biorą melodie słyszane w umysłach, co się dzieje, gdy ktoś rozpoznaje ton, gesty i mimikę a nie rozpoznaje znaczenia słów, a także co może być przyczyną nagłego i intensywnego zainteresowania seksem u starszych pań albo jak to jest widzieć tylko jedną stronę świata. 

Książka jest zbudowana z wielu opowiadań o tym, jak pacjenci z nietypowymi schorzeniami radzą sobie z codziennością i co spowodowało ich problemy. Spróbujcie poznać ich świat, to na pewno będzie oryginalne przeżycie.

.

Podobną tematykę poruszyłam w artykule „Prozopagnozja” (klik!)

.