Całkiem niedawno ukazała się trzecia z trylogii młodzieżowej książka Carlosa Ruiza Zafóna. Zarówno pierwsza część („Książę mgły”), jak i druga („Pałac Północy”) są ciekawe, przyjemnie napisane i wbrew pozorom nie są infantylnymi bajeczkami dla rozwrzeszczanych nastolatek (bo teraz najczęściej takie pozycje określa się jako literatura młodzieżowa). Każda część opowiada odrębną, oryginalną i nieprzewidywalną historię pełną barwnych opisów i zaskakujących zwrotów wydarzeń.  Autor staje się coraz popularniejszy (u mnie na półce za niedługo zawita szósta pozycja). A wszystko zaczęło się od „Cienia wiatru”…

Z racji zbliżającego się Dnia Darmowej Dostawy (30 listopada 2011), chciałabym przedstawić twórczość Zafóna, a być może w zamówieniu u kogoś z Was znajdzie się jakaś jego książka.

„Cień wiatru” – 2001 – opowieść o chłopcu, który z Cmentarza Zapomnianych Książek – zgodnie z tradycją – wybiera sobie jedną pozycję, by ocalić ją od zapomnienia. Jego wybór pada na „Cień wiatru” autorstwa nieznanego nikomu Juliana Caraxa. Kiedy chłopiec próbuje odszukać inne książki tego autora, okazuje się, że ta, którą posiada jest ostatnia i ktoś wydał na nią wyrok – miała zniknąć na zawsze. Jaki sekret kryje się za tym wszystkim? Jaką tajemnicę ukrywał Carax? Zafón zabiera swoich czytelników na niebezpieczną przygodę pełną niezwykłych historii, wielkich namiętności oraz tragicznych miłości, a tłem będzie piękna Barcelona.

„Gra anioła” – 2008 – Andreas Corelli proponuje młodemu dziennikarzowi z pisarskimi ambicjami przyjęcie niezwykłego wyzwania literackiego. W grę wchodzi ogromna kwota, powrót do zdrowia i sława. Nieśmiertelna sława. David podejmuje grę. Czy jego decyzja jest słuszna? Z jak wielkim ryzykiem wiąże się przyjęcie propozycji? Czy chłopak wyjdzie cało z tej dziwnej przygody?

„Marina” – 1999 – Oscar, uczeń szkoły z internatem, zafascynowany pałacykami Barcelony, poznaje pośród nich tajemniczą Marinę. Razem podążają za zagadkową damą w czerni. Trop prowadzi na cmentarz, do bezimiennego grobu. Za tym wszystkim kryje się zapomniana historia niczym z XIX-wiecznego thrillera, której dramatyczny finał dopiero nadchodzi…

 Trylogia Mgły:

„Książę Mgły” – 1993 – pierwsza książka z dorobku pisarza. Opowiada o rodzinie z trójką dzieci, która przeprowadza się do małej osady rybackiej, do tajemniczego domu, w którym od lat dzieją się dziwne rzeczy. Tam też poznają historię o okrutnym Księciu Mgły. Legenda okazuje się żyć własnym życiem i na plecach czytelnika pojawia się dreszcz emocji, kiedy bohaterowie wpadają w sidła starej, dawno zapomnianej historii.

„Pałac Północy” – 1994 – druga książka Zafóna. Ben, wychowanek sierocińca w Kalkucie kończy 16 lat i jest zmuszony opuścić dom dziecka. Tuż przed wyjazdem poznaje swoją rówieśniczkę, która opowiada mu tragiczną historię swojej rodziny. Ben decyduje się pomóc dziewczynie w odnalezieniu domu, który pojawia się w jej opowieściach. Dlaczego niecodzienna przygoda przeradza się w niebezpieczne wyzwanie? Sprawdźcie.

„Światła Września” – 1995 – jak przeczytam, to będę mogła napisać coś więcej ;)

.

.

 .

Co mówią źródła o samym autorze?

Carlos Ruiz ZAFÓN –  urodzony w Barcelonie, w 1964, w dzielnicy Sarrià, gdzie później uczęszczał do szkoły jezuitów, która w „Cieniu wiatru” występuje jako szkoła San Gabriel. Tam właśnie zaczął pisać pierwsze opowiadania, a nawet wydał je w założonym wespół z przyjaciółmi wydawnictwie, co zostało jednak dość szybko ukrócone przez władze szkolne. W owych latach napisał swą pierwszą i nigdy nie opublikowaną powieść wzorowaną na angielskich powieściach „gotyckich” i XIX-wiecznych powieściach „akcji” drukowanych w odcinkach. Szkolne lata uznał w późniejszych wywiadach za swoje początki pisarskie. Po maturze podjął studia dziennikarskie, a po ich ukończeniu zajął się reklamą. Został dyrektorem kreatywnym w znanej agencji Lorente. W roku 1993 opublikował swoją pierwszą powieść „El principe de la niebla” („Książe mgły” 1993), która zdobyła Nagrodę Edebé dla najlepszej powieści młodzieżowej roku. Po tym sukcesie postanowił opuścić Barcelonę, by przenieść się do Los Angeles i poświęcić się pracy jako scenarzysta filmowy. W Los Angeles stworzył swe kolejne powieści: „El Palacio de la Medianoche” („Pałac Północy” 1994) „Las luces de septiembre” (Światła września” 1995) i wreszcie „Marina” (1999), w której po raz pierwszy umiejscowił akcję swej powieści w Barcelonie. W roku 2001 jego powieść „Cień wiatru” otrzymała II nagrodę w konkursie wydawnictwa Planeta „Premio Fernando Lara de Novela”.

NAGRODY

W Hiszpanii:

• Premio Fundación José Manuel Lara za najlepiej sprzedającą się książkę
• Premio de los Lectores de La Vanguardia
• Premio Protagonistas

W USA:

• Borders Original Voices Award
• Gumshoe Award
• New York Public Library Book to Remember
• BookSense Book of the Year (Honorable Mention)
• Barry Award, Joseph-Beth and Davis-Kidd Booksellers Fiction Award

.

Oprócz powyższych, Zafón był laureatem nagród literackich w wielu innych krajach europejskich, w tym w Polsce.